Osocze bogatopłytkowe w ortopedii

 Strona główna / Zastosowanie osocza bogatopłytkowego / Osocze bogatopłytkowe w ortopedii

Osocze bogatopłytkowe w ortopedii

leczenie tkanek osoczem bogatopływkowym

 

Do niedawna nowoczesne metody leczenia urazów z wykorzystaniem osocza bogatopłytkowego były dostępne przede wszystkim dla osób zawodowo zajmujących się uprawianiem sportu. Dziś jednak również osoby, które nie uprawiają wyczynowo sportu mogą liczyć na to, że ratunek dla tkanek, ścięgien i stawów będzie stanowić preparat, który można trzymać z własnej krwi, takie właśnie ma bowiem właściwości osocze bogatopłytkowe. Metoda ta wcale nie jest zresztą skomplikowana ograniczając się do tego, że naderwany mięsień albo ścięgno wstrzykuje się preparat, którego uzyskanie stało się możliwe dzięki krwi pacjenta.

 

Ciekawym rozwiązaniem jest dziś również hodowanie chrząstki amortyzującej kości na specjalnej pożywce, a nawet – odtwarzanie łękotki, co nie jest już wcale tak nieprawdopodobne, jak jeszcze nie tak dawno mogło się nam wydawać. Metody te są stosowane coraz szerzej, nie bez przyczyny o ortopedii regeneracyjnej mówi się dziś więc jako o nowym gatunku medycyny. Jego głównym celem wydaje się dążenie do tego, aby odbudowa uszkodzonych tkanej była możliwie jak najszybsza, a pomagają w tym tak nowoczesne metody, jak wspomniane już osocze bogatopłytkowe oraz komórki macierzyste. Dzięki tego rodzaju rozwiązaniach w tkankach uszkodzonych lub zmienionych poprzez chorobę uruchamia się proces regeneracji i to właśnie wspomniany proces dał nazwę dziedzinie medycyny. Klasyczna ortopedia odwołuje się przede wszystkim do leczenia operacyjnego, choć często te ostatnie wspomagane jest również przez leczenie farmakologiczne. Pacjentowi podaje się między innymi leki przeciwzapalne i uśmierzające ból, choć często wspomaga się jego organizm również zastrzykami, które zawierają sterydy. Te ostatnie powodują szybką poprawę stanu zdrowia już choćby dlatego, że prowadzą do likwidacji zarówno bólu, jak i obrzęku. Niestety, ich stosowanie nie pozostaje bez konsekwencji mogąc prowadzić choćby da degradacji tkanek oraz osłabienia ścięgien.